Animación para principiantes
Animar é un arte. Non. Animar é un arte divertido. Tamén poderíamos
dicir que animar é unha técnica mediante a que lle das vida a personaxes
ou obxectos, mais o certo é, que animar é moitas máis cousas... sobre
de todo: é maxia! Para falar de animación, debemos comezar por falar dos
nosos ollos. Non é estraño? Si, éo... porén, a capacidade de xerar a
sensación de animación xorde da nosa capacidade para ver, máis
especificamente da forma na que vemos. Ver é unha ciencia!
Imaxina que tes unha morea de fotografías, agora imaxina que comezas a
ollalas, unha por unha, tan rápido como poidas. Cada vez que te
concentras nunha foto, os teus ollos capturan a información e envíana ao
teu cerebro para que este a procese e ti a poidas interpretar: vexo
unha casa, vexo un barco, vexo ao meu tío!, etc. Normalmente as persoas
creen que «ver» é simplemente abrir os ollos, mais na realidade, cada
vez que «ollas» prodúcese un gran intercambio de información entre os
teus ollos e o teu cerebro, para que ti sintas que «ves». Este proceso
no é doado de percibir xa que sucede nun espazo de tempo moi pequeno,
moito menos dun segundo.
Agora ben, vexamos que acontece cando colles a morea de fotografías e
comezas a repasalas de maneira rápida, unha por unha: por cada imaxe que
pos diante dos teus ollos, o teu cerebro comeza a facer unha
interpretación dela, porén, xa que estás substituíndo cada imaxe por
unha nova, se fas á velocidade axeitada, o teu cerebro no alcanza a
interpretar a totalidade da primeira foto e porén ten de comezar a
interpretar a imaxe seguinte. Cando o fluxo de fotos é grande abondo e
pasa a gran velocidade, o teu cerebro comeza a mesturar a información
dunha imaxe, coa que lle segue e coa que lle segue, xerando a sensación
de movemento, é entón cando sucede a maxia e podemos falar de animación.
Calculase que o ollo humano só é quen de diferenciar ata 24 imaxes se
tenta velas, unha tras outra, durante un segundo. Se o número de imaxes é
igual ou superior a 24, entón o ollo comeza a percibir que os elementos
que compoñen a imaxe comezan a adquirir movemento.
Un momento. Quere dicir isto que un filme non é máis que unha enorme
morea de fotografías que pasan fronte aos meus ollos a moita velocidade?
A resposta curta é: Si! Porén, debemos ter en conta que un filme é algo
un chisco máis complexo, pois é contido audio-visual, o que significa
que tamén inclúe son e unha gran cantidade de detalles técnicos que
deixaremos para máis adiante.
No mundo da animación, cada imaxe que a compón, coñecese como fotograma
(frame en inglés), así pois, a velocidade coa que se proxecta un filme
mídese en fotogramas por segundo (en inglés: Frames Per Second ou FPS).
Cantos máis fotogramas teña unha animación, a ilusión de movemento será
moito maior e cantos menos teña, a sensación de fluidez irase perdendo.
Na actualidade, contamos cunha gran variedade de técnicas de animación,
coas que podemos crear contidos como os que vemos en filmes e vídeos.
Estas son algunhas das técnicas:
- Animación 2D: Tratase dunha técnica baseada en planos para a creación dos fotogramas
que serán parte da animación. Ei! un momento, Que é un plano? Cando
penses nun plano, pensa nunha superficie uniforme, semellante a unha
folla de papel, a un campo de fútbol, ao chan da túa casa ou incluso,
pensa nunha parede. Sei que semella estraño, máis un plano non é máis
que unha superficie plana. Agora, en termos un pouco máis complexos, un
plano é unha área de traballo na que contas con dúas dimensións para
desprazarte; se o desexas, podes pensar nesas dúas dimensións como
arriba-abaixo e esquerda-dereita. Esas dúas dimensións, son as que
forman o termo 2D (dúas dimensións) que emprega a xente cando fala de
Animación 2D, por certo, unha das primeiras técnicas de animación da
historia. Se observas os bordos dunha folla de papel e te concentras no
bordo inferior e no bordo esquerdo, decataraste de que son como dúas
liñas rectas que se cruzan no canto inferior esquerdo. Esas dúas liñas
rectas son as que determinan o plano sobre o que podes debuxar e
coñécense tecnicamente como eixos (en matemáticas, adoitan chamalos eixo
X e eixo Y). Resumindo, cando penses en animación 2D, pensa en debuxos
animados realizados sobre unha superficie plana a partir dos trazos
creados por un debuxante ben sexa sobre un papel, ou xa sexa desde un
programa de computador para animación 2D. Bos exemplos desta técnica son
a maioría de series de TV que podes ver en Cartoon Network ® , así como todos os clásicos de Walt Disney Company ®. Botémoslle un ollo a outro exemplo:
-
Fig. 1 Corto Animado «Cibertito’s Crash». Técnica: Animación 2D
- Animación 3D: Esta técnica é algo semellante á anterior, coa diferenza de que xa non
falamos de dúas dimensións, senón de tres. Unha forma sinxela de pensar
en 3D es pensar en arriba-abaixo, esquerda-dereita e adiante-atrás. Polo
que falamos de tres eixos; (en matemáticas, adoitan chamalos eixo X,
eixo Y e eixo Z). A diferenza da técnica 2D, a animación en tres
dimensións só se pode realizar a través de programas de computador
especializados, que son os que se encargan de facer todos os cálculos
necesarios para xerar cada fotograma que compón unha animación.
Empregando esta técnica, o creador non se adica a ilustrar figuras,
senón a modelar obxectos e estruturas xeométricas que despois articulará
para que poidan moverse dentro de cada fotograma da escena en
construción. A animación 3D é moito máis complexa que a animación 2D, xa
que o software adicado a iso debe facer os cálculos por cada punto no
espazo, que forma parte de cada imaxe. Estes cálculos inclúen: cor,
iluminación e textura, entre outros. Todo isto tradúcese en centos de
miles de operacións matemáticas (algunhas veces millóns!) é dicir, en
moooooito traballo! Afortunadamente, quen o fai é o computador e non o
animador. Os mellores exemplos de animación 3D podes atopalos en
películas como: «Toy Story»,
"Buscando a Nemo" e en cortos como «Big Buck
Bunny», do que salientamos o seguinte fotograma:
-
Fig. 2 Corto animado «Big
Buck Bunny». Técnica: Animación 3D
- Stop Motion: Esta técnica basease en xogar con fotografías. Se tes unha cámara
dixital, será o único que necesites para poder comezar! O procedemento é
moi sinxelo, basicamente consiste en tomar una serie de fotografías de
xeito continuo sobre unha escena mentres se fan pequenos cambios sobre
os elementos que a compoñen. Complexo? Non, de verdade que non o é...
propoño un exemplo moi sinxelo! Toma una pelota ou calquera obxecto que
queiras e situao sobre unha táboa. Sitúa a túa cámara nunha posición
fixa enfocando cara a táboa e asegúrate de que non se poida mover
accidentalmente, este punto é clave para lograr un bo efecto de
animación. Ten en conta que todas as fotos que vamos a tirar, serán
capturadas desde a mesma posición e co mesmo ángulo. Coloca a pelota nun
bordo da táboa e tira a primeira foto coa pelota na súa posición
inicial, móvea un chisco nunha dirección, mais só un chisco, e tira
outra foto. Móvea outra vez outro chisco na mesma dirección e tira outra
foto. Repite este procedemento varias veces ata que a última foto sexa a
da pelota no outro bordo da táboa. Moi ben, agora olla a pantalla da
túa cámara e comeza a pasar todas as fotos desde a primeira ata a última
seguindo sempre o mesmo ritmo entre cada foto. Notarás como se percibe a
sensación de que a pelota móvese cara o bordo. Iso é Stop Motion! Dous
bos exemplos da técnica de Stop Motion podes atopalos nos filmes «A noiva cadáver» e «Pesadelo antes do Nadal». Observa a seguinte imaxe, é un exemplo moi sinxelo:
-
Fig. 3 Corto animado «El
Gran Escape». Técnica: Stop Motion
Moi ben, agora que xa temos un pouco máis claro o concepto de animación, vexamos de que se trata Tupí!
Imos aló, a nosa definición é básica abondo: tratase de Software Libre
para o deseño e a creación de animación en 2D. Un proxecto desenvolvido
por animadores, para animadores e que agora, nesta nova etapa vive en
constante evolución.
Queres aprender a utilizalo? Que estás a agardar? Comecemos!